Pasożyt wewnętrzny (endopasożyt) – organizm cudzożywny, który żyje wewnątrz innego organizmu i dla którego organizm ten (żywiciel) jest źródłem pożywienia.

 

Pasożyty wewnętrzne jako patogeny często są przyczyną poważnych chorób, zwykle cechuje je duża wybiórczość pokarmowa i specjalizacja. Endopasożytami są często pierwotniaki (np. lamblie), nicienie, płazińce i grzyby.Organizm człowieka jest zarówno żywicielem pośrednim, jak i ostatecznym dla ponad pięćdziesięciu różnych pasożytów. Najwięcej jest wśród nich pierwotniaków, przywr i owadów, a także pajęczaków i tasiemców. [potrzebny przypis]

Wśród płazińców pasożytniczych wyróżnia się m.in. tasiemce (tasiemiec uzbrojony, nieuzbrojony, bąblowcowy, bruzdogłowiec szeroki) i przywry (motylica wątrobowa, przywra krwi). Wśród obleńców (nicieni) są glisty ludzkie, świńskie, psie, kocie i inne, włośnie kręte, owsiki, włosogłówki, tęgoryjce dwunastnicy i filaria Bancrofta.

Nużeńce

(pasożytnicze pajęczaki z rzędu roztoczy, pasożytujące głównie w torebkach włosowych i gruczołach łojowych)

 

 

 

Glista ludzka (łac. Ascaris lumbricoides hominis) – pasożyt ludzki z rodzaju Ascaris.

Osiąga około 40 cm długości. Ma obły kształt ciała o barwie bladoróżowej. Wzdłuż ciała biegną cztery podłużne linie. Linia grzbietowa i brzuszna są cienkie i białe, a linie boczne – brunatne i grubsze. Otwór gębowy otoczony jest trzema wargami: wargą grzbietową i dwiema wargami przybrzusznymi. 

 

Glista ludzka jest rozdzielnopłciowa, samice mogą mieć do 40 cm długości i są dłuższe od samców, których długość zawiera się w granicach 10-32 cm. W ten sposób można odróżnić samicę od samca. Narządy rozrodcze samca są nieparzyste – jądro, nasieniowód i przewód wytryskowy, a samicy parzyste – dwa jajniki, dwa jajowody i dwie macice, łączące się we wspólną pochwę. Źródło: Wikipedia.pl

 

 

Choroba wywoływana przez glistę ludzką nosi nazwę glistnicy.

 

Motylica wątrobowa – (łac. Fasciola hepatica) – przywra o złożonym cyklu życiowym. Forma dojrzała pasożytuje w przewodach żółciowych wątroby roślinożerców (gł. bydła, owiec, kóz oraz niekiedy człowieka) – żywicieli ostatecznych.

Zarażenie następuje zwykle latem i jesienią. Wywołuje chorobę zwaną fascjolozą. Jest bezwarunkowym pasożytem, co oznacza że nie może występować w formie wolno żyjącej, jedynie w ciele swojego żywiciela.

.

.

Tasiemiec uzbrojony – soliter (Taenia solium) – jeden z gatunków tasiemców (Cestoda), które pasożytują w przewodach pokarmowych kręgowców, w tym człowieka.

Wywołują groźną chorobę układu pokarmowego – tasiemczycę.

.

.

.

Tasiemiec nieuzbrojony – (taenia saginata) – pasożyt człowieka i bydła, z rodzaju tasiemców. Tasiemiec składa się z 2000 proglotydów. Rozmnaża się wyłącznie u człowieka, który jest jego żywicielem ostatecznym. Najczęściej spotykany tasiemiec w Polsce (u 0,5 do 1% ludzi).

Występuje także w innych krajach Europy Wschodniej, Filipinach, Ameryce Centralnej i Południowej. Żywicielem pośrednim tasiemca nieuzbrojonego jest bydło, a ostatecznym – człowiek, u którego umiejscawia się w jelicie cienkim.

.

.

.

.

.

Lamblia jelitowa – ogoniastek jelitowy – pierwotniak z grupy wiciowców, wywołujący jedną z najczęściej występujących chorób pasożytniczych u ludzi, psów i kotów – giardiozę.

Przyczepiony specjalną przyssawką pasożytuje u ssaków na komórkach nabłonkowych jelita lub pęcherzyka żółciowego. 

.

.

.

Owsiki – robak pasożytniczy typu nicieni barwy białawej. Osiąga rozmiary: samica ok. 1 cm, a samiec ok. 3 mm. Pasożytuje wyłącznie w organizmie człowieka, w jelicie grubym, wyrostku robaczkowym oraz końcowym odcinku jelita cienkiego. Żywi się wyssaną treścią jelitową oraz zawartymi w niej substancjami.

.